Rozdział 12

-Hej mamo.

-Hej James. Gdzie byłeś w nocy?

- W domku w lesie z dziewczyną moich marzeń.

-Z dziewczyną?! W nocy i to w dodatku w lesie? To trochę nieodpowiedzialne zwłaszcza, że pewnie jej rodzice nic nie wiedzieli o tym, a po drugie mam nadzieje, że nie zrobiłeś nic głupiego?

Powiedziawszy to porozumiewawczo poruszyła brwią.

-Mamo nie jestem płytki, kocham te dziewczynę. Ona ma białaczkę i wiem, że będę z nią na dobre i złe, przez cały czas, nie odpuszczę.

-No to widzę, że naprawdę ci na niej zależy, skoro tak mówisz.

-Mamo niestety, ale Tiffany jest teraz w szpitalu, zasłabła dzisiaj rano, więc ją zabrali. Planuję wykorzystać każdą chwilę jej życia najlepiej jak mogę, chcę być koło niej w tych lepszych i gorszych chwilach. Niestety, ale nie zawszę będę wracał na noc do domu ale nie martw się nie zrobię nic głupiego.

-Dobrze synku, jesteś prawię dorosły i możesz podejmować decyzję, zawsze ci pomogę jak będziesz w potrzebie.

-Kocham cię mamo.- mówię i całuję ją w policzek.

-Ja też cię kocham synku.

Idę do swojego pokoju i pakuję w plecak. Biorę najważniejsze rzeczy i wybiegam z domu. Biegnę w stronę szpitala. Zahaczam o kwiaciarnie. Gdy jestem już na miejscu widzę, że jej mama wychodzi z budynku i wsiada do auta. Ale mam szczęście. Wkradam się do sali.

-Hej moja piękna mam coś dla ciebie.

-Hej wesoły.-mówi to i uśmiech się do mnie.

-To dla ciebie. – wyciągam zza pleców bukiet pięknych białych róż.

-O Boże dziękuje są piękne. – mówi i widzę w jej błękitnych oczach błysk.

-Nie ma za co, dla ciebie wszystko.- mówię i uśmiecham się do niej.-Nie ma tu twojej mamy ? Bo jak wiesz ona za mną nie przepada.

-Wiem to wszystko przeze mnie. Dowiedziała się, że nie spałam u Lily…

-Ciii wiem wszystko, a i trzymaj twój telefon, miałem go w kieszeni cały czas.

Nagle ni stąd ni zowąd Tiff znowu zaczyna płakać.

-Co się stało?

-Nie chcę umierać, nie teraz kiedy cię poznałam, kiedy dowiedziałam się czym jest prawdziwa miłość. Boję się śmierci.

- Ja też się jej boje. Wiem że w obliczu twojej choroby i tak małej ilości dni, które ci zostały, w obliczu tego, że uczucia są tylko jakąś małą cząstką tego świata wiec, że kocham cię i nic tego nie zmieni.

        Nagle z jej twarzy znika przygnębienie a pojawia się uśmiech. Co prawda płacze, ale i uśmiech się. Przytulam ją do siebie. Chcę, by przeżyła przy mnie resztę swoich dni.